શ્રીમદ્ભાગવત સ્કંધ – 4 (Page 42)

શ્રીમદ્ભાગવત સ્કંધ – 4 (Page 42)

શિવજીએ સદગુરુ છે. શરીર પર ભસ્મ લગાવીને તે ઉપદેશ આપે છે-કે-

આ શરીર એ એક મુઠી ભસ્મ છે.માટે તેને શણગારવાનું છોડી દો. તેને લાડ કરવાનું છોડી દો. શરીરને સાદું રાખો.

માનવ જીવન તપ કરવા માટે છે. તપ ના કરે તેનું પતન થાય છે.

માનવ જીવનનું લક્ષ્ય ભોગ નથી પણ ઈશ્વરભજન છે. જીવન -દરેકમાં સદભાવ-સમભાવ સિદ્ધ કરવા માટે છે.

અને જયારે સમભાવ સિદ્ધ થાય ત્યારે –દરેક જડ-ચેતન માં ઈશ્વર ની ભાવના જાગે છે.

માનવ જીવન એ તપ કરવા માટે છે. પણ જયારે શ્રીકૃષ્ણ કૃપા થાય ત્યારેજ તપ કરવાની ઈચ્છા થાય છે.

તપના અનેક પ્રકાર છે. પરંતુ ગીતામાં શ્રીકૃષ્ણે તપ ની (મન ના તપ ની) સુંદર વ્યાખ્યા આપી છે.

આ તપ કરવામાં જરાય શરીરનું કષ્ટ નથી.

ગીતામાં અધ્યાય-૧૭-શ્લોક-૧૬ –માં કૃષ્ણ કહે છે-કે-

ભાવસંશુદ્ધિરિત્યેતત્તપો માનસમુચ્યતે .....ભાવસંશુદ્ધિ એ મોટું તપ છે. ભાવ શુદ્ધિ (અંતઃકરણ ની પવિત્રતા) મુખ્ય છે.

સર્વમાં સદભાવ (ઈશ્વરભાવ) રાખવો –એ મહાન તપ છે. સર્વને મનથી વંદન કરવાં. તેથી મન શાંત રહેશે.

માળામાં અનેક જાતના ફૂલ હોય છે પણ ધાગો એક જ હોય છે.

આકારો જુદા જુદા પણ સર્વમાં એક જ ઈશ્વર તત્વ રહેલું છે. આકારનું મહત્વ નથી. આકારમાં રહેલા પરમાત્મ-તત્વનું મહત્વ છે.

ગાય ધોળી હોય-કાળી હોય કે લાલ હોય પણ તેનું દૂધ ધોળું જ હોય છે.

ગમે તેટલું સુંદર શરીર હોય પણ જ્યાં સુધી આત્મા હોય ત્યાં સુધી તેની કિંમત છે-આત્મા નીકળી ગયા પછી તે શરીરને કોઈ – ગાદી એ બેસાડતું નથી.

આ આત્મા નથી-સ્ત્રી-કે નથી પુરુષ. એ-તો પરમાત્માનો અંશ છે.

માટે જ બધાને સમભાવ-ભગવદભાવ- થી જોવાથી મન શાંત અને નિર્વિકાર રહે છે.

દક્ષના યજ્ઞની કથાનો ઉદ્દેશ –હરિ હરનો અભેદ બતાવવાનો છે.

તે પછી-સતીનો જન્મ –હિમાલયમાં મેનાને ત્યાં થયો છે. નામ પડ્યું છે પાર્વતી. પાર્વતી શિવજીને મેળવવા તપશ્ચર્યા કરે છે.

દેવોના આગ્રહથી શિવજી લગ્ન કરવા તૈયાર થયા છે. પાર્વતીની તપશ્ચર્યા –નિષ્ફળ ના જાય –એટલે – શિવજી –પાર્વતી જોડે લગ્ન કરવાની હા પાડી છે. શિવ-પાર્વતીનું લગ્ન ગોઠવાણું.

શિવજી જાન લઈને નીકળ્યા છે. ભૂત પિશાચ પણ જાનમાં જોડાણા છે.

બીજી બાજુ નારદજી મેના પાસે પહોચી ગયા. પૂછે છે –તમે પાર્વતીના લગ્નનું નક્કી કર્યું પણ વરને તમે જોયો છે ?

જોશો પછી ખબર પડશે. નારદજી એ ગમ્મત કરી છે. મેના ઝરુખે ચઢી જાન ને અને શિવજીને જુએ છે. અને ગભરાણા છે.

કહે છે-આવા વર જોડે મારે મારી દીકરી પરણાવવી નથી. હઠ લીધી છે.

લાંબી કથા ટૂંકમાં કહીએ તો-પછી દેવોના આગ્રહથી શિવજીએ સુંદર શણગાર ધારણ કર્યો અને તેમનું લગ્ન –ત્રિયુગી નારાયણ- નામના સ્થળે થયું. કેદારનાથ જતાં રસ્તામાં આ સ્થળ આવે છે.

પછી -સ્કંધ -૪ ના અધ્યાય-૮ ના પહેલાં પાંચ શ્લોકમાં  અધર્મના વંશજો બતાવ્યા છે.

આ અગત્યના શ્લોકો છે-કારણકે-તે –કહે છે-કે-પુણ્ય ના કરો તો કાંઇ નહિ પણ પાપ તો ન જ કરો.

અધર્મ-ની પત્ની મૃષાદેવી. મિથ્યા ભાષણ કરવાની ટેવ તે મૃષાદેવી. તેમાંથી થયો –દંભ- નો જન્મ.

દંભ-નો પુત્ર-લોભ. લોભનો પુત્ર-ક્રોધ. ક્રોધની નિપજ તે કર્કશ વાણી.

મહાભારત અને રામાયણના કરુણ પ્રસંગોનું મૂળ કર્કશ વાણીમાં છે.

દુર્યોધનને –આંધળાનો પુત્ર આંધળો કહ્યો અને મહાભારતનો આરંભ થયો. સીતાજીએ લક્ષ્મણને કર્કશ વાણી માં ઠપકો આપ્યો.

લક્ષ્મણને મારીચ પાછળ જવું પડ્યું. તેમની ગેરહાજરીમાં રાવણ સીતાજીને ઉઠાવી ગયો અને રામાયણ શરુ થયું.

કર્કશ વાણી માંથી થયો કળિ. કલહનું રૂપ તે કળિ.

દુર્ગુણોથી પર થઇ-ઇન્દ્રિયો ને હરિરસ માં તરબોળ કરવાનો,  –ભાગવત નો આશય છે.